laat ze spelen

Vorige week schreef ik over het onderwerp poseren. Dat blog ging vooral over de toegevoegde waarde van (professionele) fotografie. Vandaag ga ik het hebben over de beleving van het kind. Want wat is nou de lol van op de foto gaan voor veel kinderen? 

Veel ouders die ik spreek over foto's maken van de kinderen reageren met 'nou ik weet niet of dat gaat lukken want mijn kind vindt dat helemaal niet leuk, die gaat al meteen op de rem'. Maar waar komt dat eigenlijk door, die weerstand van kinderen? 

Als je kijkt naar hoe het voor hen is, dan zijn er ook weinig pluspunten te bedenken. Minpunten wel. Ze moeten geforceerd zitten, 'leuk' kijken en langdurig hun eigen programma onderbreken. 

Zeker de jongste kinderen snappen niet waarom. "Ik was toch gewoon lekker aan het spelen?" hoor je ze denken. Waarom mag ik geen gekke bekken trekken? "Hoe lang duurt het nou nog, papa..." 

Dus wat is mijn advies? Laat ze spelen! Laat het kind zichzelf zijn. Want als het kind zichzelf is, en op gaat in zijn spel, krijg je de prachtigste plaatjes.

Als terugkoppeling van ouders krijg ik eigenlijk altijd iets als 'wat een gave foto's, dit is echt precies zoals ze/hij is'. En dat is voor mij dan weer een compliment, want ik ken het kind natuurlijk niet, dus ik kan alleen maar vastleggen wat ik zie.